Budowę gotyckiego kościoła w Mariance (ówcześnie pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny) rozpoczęto około 1334 roku. W pierwszej fazie powstało wysokie prezbiterium z zakrystią. Nawę główną wraz z wieżą i kruchtą północną wybudowano pod koniec XIV wieku, a w kolejnych latach kruchtę południową. W 1515 roku prezbiterium zostało przykryte sklepieniem kryształowym, natomiast w roku 1733 nawa główna zyskała drewniany strop płaski. W 1839 roku powiększono okna nawy. W 1892 roku, podczas prac restauratorskich, w nawie i prezbiterium odsłonięte zostały gotyckie malowidła z pierwszej połowy XV wieku. Przedstawiają one między innymi scenę Zwiastowania (po lewej stronie łuku tęczowego) oraz dwunastu apostołów (na ścianie południowej). Fundatorami malowideł byli, według herbów umieszczonych na ścianach, dostojnicy krzyżaccy – Henryk Reuss von Plauen i Mikołaj von Lubichau. Od czasów reformacji do 1945 roku świątynia należała do ewangelików. Po II wojnie światowej został przejęty przez katolików, którzy zmienili wezwanie na św. Piotra i Pawła. W latach 2008-12 przeprowadzono w kościele prace remontowe, badawcze i konserwatorskie. W ich trakcie odkryto m.in. dalsze fragmenty polichromii i dekoracje w formie ornamentów roślinnych.

Gotycki, orientowany, murowany z cegły kościół, został wzniesiony na planie prostokąta. Po stronie zachodniej znajduje się kwadratowa wieża, osadzona na fundamencie kamiennym, zwieńczona dachem czterospadowym. Od wschodu do korpusu nawowego, przykrytego dachem dwuspadowym, przylega węższe, trójbocznie zamknięte prezbiterium, połączone z zakrystią ze sklepieniem krzyżowym z drugiej połowy XIV wieku. Wnętrze nawy przykryto drewnianym stropem płaskim. W prezbiterium założono sklepienie kryształowe. W prezbiterium znajduje się późnomanierystyczny ołtarz główny, z obrazem Zmartwychwstania w górnej kondygnacji, wykonany w 1682 roku w warsztacie Johannesa Pfeffer. Tabernakulum umieszczono w ścianie kościoła, po lewej stronie od ołtarza. Stanowi je prostokątny otwór o wymiarach 100 x 80 i głębokości 38 cm. Drzwi zewnętrzne są drewniane, a na ich płacie wewnętrznym wymalowana jest postać Chrystusa jako Męża Boleści. Naprzeciw ołtarza głównego znajduje się marmurowa płyta nagrobna pastora Laurentiusa Matzke (1650-1731). Ołtarze boczne pochodzą z końca XVII wieku. Ambona i baptysterium zostały wykonane około 1692 roku w warsztacie Izaaka Rigi. Ambonę ozdobiono rzeźbami czterech ewangelistów, Mojżesza, apostołów Piotra i Pawła, a także Chrystusa – w zwieńczeniu. W kościele znajduje się także średniowieczna granitowa, ośmioboczna chrzcielnica, w formie kielicha oraz organy i prospekt organowy z XVIII wieku. Niegdyś na kościelnej wierzy znajdował się dzwon odlany około 1403 roku. Ze względu na wyeksploatowanie został on przetopiony w 1860 roku. Drugi dzwon, znacznie mniejszy jest o nieustalonym pochodzeniu. Trzeci z dzwonów z 1705 roku, w 1942 roku został zdemontowany z przeznaczeniem na cele wojenne. Na szczęście uniknął tego losu i obecnie znajduje się na terenie Niemiec.

Marianka położona jest 4 km na północ od Pasłęka.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2021 roku.