Ewangelicki Kościół Pamięci Cesarza Wilhelma został zbudowany w latach 1891-95. Neoromańska świątynia została zaprojektowana przez Franza Schwechtena, na polecenie cesarza Wilhelma II, który postanowił stworzyć religijne miejsce pamięci swojego dziadka Wilhelma I. Cesarz interesował się inwestycją, wspierał ją finansowo i kilkakrotnie odwiedzał plac budowy. Koszty budowy zostały znacznie przekroczone i wyniosły 6,8 miliona marek w złocie. Pieniądze wyłożyły głównie niemieckie prowincje.

Świątynia z pięcioma wieżami miała wygląd monumentalny. Główna wieża o wysokości 113 m była najwyższa w mieście. Pod wpływem berlińskiego kościoła styl neoromański rozprzestrzenił w całych Niemczech. W przedsionku świątyni znajdowała się mozaika przedstawiająca członków rodziny Hohenzollernów czczących krzyż. Urządzono w niej także halę, do której rzeźbiarz Adolf Brutt wykonał ukończony w 1906 roku cykl przedstawiający wojny wyzwoleńcze z lat 1813-15 i wojnę prusko-francuską 1870-71. Asymetryczne położenie w sieci ulic było wzorowane na katedrze w Bonn, prezbiterium na kościele mariackim w Gelnhausen. Wiele elementów zostało dokładnie skopiowanych. Naśladownictwo było tak dokładne, że do wykonania fasady użyto tufu, który pochodzi z gór Eifel i był stosowany w nadreńskich kościołach, ale w architekturze Brandenburgii jest całkowicie obcy i nieodpowiedni dla jej klimatu.

Kościół został zniszczony podczas bombardowania w listopadzie 1943 roku. Początkowo planowano wewnątrz ruiny wznieść szklaną świątynię. Rozpisany konkurs architektoniczny wygrał w marcu 1957 roku Egon Eiermann, który zaproponował usunięcie zrujnowanego kościoła i budowę na jego miejscu nowego. Projekt spowodował publiczną debatę. W jej wyniku pozostawiono 68-metrową ruinę głównej wieży jako symbol antywojenny. W części pod wieżą urządzono wystawę historyczną. Do ruin dobudowano według projektu Eiermanna ośmiokątną nawę, sześciokątną dzwonnicę, czworokątną kaplicę i kruchtę. Architekt zaprojektował także wyposażenie: ołtarz, ambonę, chrzcielnicę, świecznik, lampy i ławki. Szklane ściany składające się z 30 000 niebieskich elementów są dziełem francuskiego artysty Gabriela Loire. Kościół został poświęcony 17 grudnia 1961 roku przez biskupa Otto Dibeliusa. W 1987 roku świątynia otrzymała krzyż wykuty z żelaza, pochodzącego z więźby dachowej zburzonej katedry z Coventry jako symbol pojednania.

Kościół jest położony przy Breitscheidplatz, w pobliżu ulicy Kurfurstendamm w dzielnicy Charlotenburg.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2019 roku.