Dinkelsbühl prawdopodobnie zostało założone około 730 roku, w celu zabezpieczenia brodu na rzece Wörnitz. Jednak prawdziwy rozwój miasta, miał miejsce dopiero ok. 1130 roku. Pod rządami Salian i Stauferów Dinkelsbühl rozwinęło się w miasto królewskie. Między 1126 a 1133 rokiem wzniesiono zamek Hohenstaufen i otoczono miasto murami obronnymi. Co ciekawe, w przeciwieństwie do wielu innych miasteczek z tego okresu, w Dinkelsbühl nie wytyczono rynku. W zamian poprowadzono lejkowate ulice, które miejscami rozszerzają się nawet do 36 metrów. Ulice zostały zarezerwowane do handlu, a ich dzisiejsze nazwy zdradzają co można było kiedyś na nich kiedyś kupić. To zastosowanie okazało się na tyle wydajne, że podczas kolejnej rozbudowy miasta nie stworzono żadnego centralnego placu. Dopiero zakończenie budowy kościoła św. Jerzego w 1499 roku wytyczyło centralny punkt miasta.

Pierwsza zapisana wzmianka o Dinkelsbühl pochodzi z 1188 roku, kiedy to Cesarz Fryderyk I Barbarossa przekazał „burgum tinkelspuhel” swojemu synowi Konradowi von Rothenburg w umowie małżeńskiej z okazji planowanego ślubu z córką króla Berengarii von Kastylia. Miasto korzystało ze swojego położenia na ważnym średniowiecznym szlaku handlowym i pielgrzymkowym między Włochami a Morzem Północnym. Ożywienie gospodarcze znajduje odzwierciedlenie w budowie kościołów, klasztorów i szpitali oraz w rozrastających się przedmieściach. W wyniku buntu rzemieślników przeciwko patrycjuszom w 1387 roku powstało sześć cechów, które współrządziły miastem. Dinkelsbühl stał się cesarską republiką miejską. Reformacja rozpoczęła się wcześnie i doprowadziła do powstania ewangelicko-luterańskiego kościoła państwowego w mieście. Po kontrreformacyjnym zwycięstwie cesarza Karola V, katolicki sędzia rządził od 1552 roku większością obywateli, którzy pozostali protestanccy. Dopiero od 1566 roku protestanci mogli ponownie odprawiać nabożeństwa. W czasie wojny trzydziestoletniej miasto kilka razy na przemian okupowali katolicy i protestanccy Szwedzi. W czasie wojny miasto zostało nie doznało poważnych zniszczeń, ale ucierpiało ciężko z powodu płatności wojennych. Panowanie suwerennego cesarskiego miasta Dinkelsbühl zakończyło się wraz z wojnami napoleońskimi.

W 1802 roku miasto przeszło w ręce elektoratu bawarskiego, a w 1804 roku pruskiego księstwa Ansbach na mocy umowy wymiany. Została ona scedowana w 1806 roku w kolejnej wymianie z Królestwem Prus na nowo powstałe Królestwo Bawarii. Na początku XIX wieku rozebrano większość murów obronnych wraz z zewnętrznymi bramami miejskimi. Ale pierścień murów, w tym wieża Zwinger, został całkowicie zachowany. Na łącznej długości 2500 metrów zachowały się cztery wewnętrzne bramy miejskie i 20 baszt. Miasto nie było zniszczone podczas I i II wojny światowej, dzięki czemu mamy okazję w dzisiejszych czasach oglądać średniowieczne budowle oraz badać ich historie. Zabytki:

– Ratusz Staromiejski z 1361 roku – Ratstrinkstube (Gustav-Adolf-Haus) na rynku.

– Późnogotycki kościół pw. św. Jerzego z XIV wieku. Jest to ogromna świątynia z trójnawowym wnętrzem bez transeptu. We wnętrzu zabytkowa ambona, chrzcielnica (XVI wiek) i umieszczony w ołtarzu głównym obraz Ukrzyżowanie przypisywany Michałowi Wolgemutowi.

– Dzisiejszy Hotel Deutsches Haus z imponującymi renesansowymi rzeźbami.

– Trzy spichlerze (dziś schronisko młodzieżowe Kinderzech -Zeughaus i Schranne am Weinmarkt).

– Przypominający fortecę młyn miejski.

– Klasztor kapucynów.

– Majestatyczna fontanna z lwami z 1557 roku.

– Średniowieczne mury obronne z czterema bramami.

– Barokowy pałac zakonu krzyżackiego zbudowany przez Mathiasa Bindera w latach 1760–64.

Dinkelsbühl jest położony w Bawarii, około 150 km na północny-zachód od Monachium, 150 km na południowy-wschód od Norymbergii.

Zdjęcia pochodzą z filmu nagranego kamerą VHS w lipcu 1997 roku. Niestety ich jakość pozostawia wiele do życzenia, ale chciałem je wykorzystać.