Późnoklasycystyczny pałac w Olszynie Dolnej  wzniesiono w latach 1830-45 na reliktach wcześniejszej siedemnastowiecznej budowli, po której zachowały się sklepienia piwnic. Budowę pałacu zainicjował hrabia Pourtales.

Obiekt przebudowano w latach 80-tych XIX wieku w stylu neorenesansu niderlandzkiego. Jest to dwukondygnacyjny, podpiwniczony budynek murowany z cegły i otynkowany, nakryty czterospadowymi dachami.  W partii dachu symetryczne elewacje zwieńczono neorenenansowymi szczytami. Trzyskrzydłowa bryła pałacu tworzy regularny układ w kształcie podkowy, z niewielkim prostokątnym dziedzińcem pomiędzy skrzydłami. Dziedziniec jest częściowo zakryty od północy niewysoką ścianką kurtynową wspartą na dwóch filarach. W dziesięcioosiowej elewacji znajduje się pozorny ryzalit wejściowy, poprzedzony trójbiegowymi schodami. Nad wejściem usytuowano taras wsparty na czterech kolumnach. Przy zachodnim skrzydle stoi czterokondygnacyjna, masywna, czteroboczna wieża nakryta dachem namiotowym łamanym, dobudowana w XX wieku. Obok pałacu zachowały się resztki parku krajobrazowego.

Po wojnie, którą obiekt przetrwał bez zniszczeń, w 1959 roku został zniszczony przez pożar. Po odbudowie przeprowadzonej w latach 1967-68 mieściła się w nim szkoła. Potem w rękach prywatnych, przez jakiś czas niszczał, a obecnie kończy się jego remont. Obiekt jest niedostępny, ale widoczny z drogi.

Olszyna Dolna położona jest 7 km na południowy-wschód od Lubania, przy drodze nr 30 do Gryfowa Śląskiego. Pałac usytuowano po północnej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2023 roku.