Klasztor franciszkanów w Pakości powstał w 1631 roku w zaadoptowanym na ten cel zamku Działyńskich. Franciszkanie zostali sprowadzeni w 1628 przez proboszcza ks. Wojciecha Kęsickiego, dla opieki nad pątnikami pielgrzymującymi do miejscowej kalwarii. Wówczas rozpoczęto budowę kościoła, który konsekrował w 1637 roku sufragan gnieźnieński, bp Andrzej Gembicki. Klasztor wspomagała datkami Ludmiła Niemojewska. Dzięki niej wzniesiono ołtarze i zakupiono obrazy. Autorem jednego z nich, Uczczenie Królowej Nieba, był nadworny malarz króla polskiego Władysława IV Wazy Bartłomiej Strobel. W 1671 sprowadzono do Pakości relikwie Krzyża Świętego. Ich kult publiczny potwierdził biskup Stanisław Dziannota. W 1680 roku do kościoła klasztornego dobudowano Kaplicę Matki Boskiej. Przebudowę zamku na klasztor ukończono w 1680 roku dzięki wsparciu finansowemu rodziny Działyńskich. Kościół przebudowano w latach 1763–69.

Franciszkanie reformaci opiekowali się kalwarią od 1647 do 1658 oraz od 1660 aż do kasaty w 1837 roku. W 1787 przy klasztorze powstała szkoła łacińska. Jej istnienie usankcjonował specjalny dekret Fryderyka Wilhelma II. Po kasacie zakonnicy opuścili klasztor 10 maja 1840. Klasztor i teren kalwarii przeszły w posiadanie miejscowej parafii. Franciszkanie powrócili do klasztoru w 1971 roku. Wówczas przejęli go bracia mniejsi z Prowincji Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Katowicach. Od 1980 franciszkanie opiekują się też miejscową parafią.

Kalwaria Pakoska to zespół 25 kaplic pasyjnych w Pakości wraz z Klasztorem franciszkanów pw. św. Bonawentury, nazywana Kujawską Jerozolimą. Ufundowana w 1628, jest drugim tego typu zespołem sakralnym po Kalwarii Zebrzydowskiej powstałym na ziemiach polskich. Stacje upamiętniające wydarzenia z Golgoty znajdują się na Wzgórzu Ludkowskim. Drogi Pojmania i Krzyżową wytyczył w 1628 roku ks. Wojciech Kęsicki. Rok później Działyńscy oddali pod zabudowę kaplicami kalwaryjskimi własne ziemie na terenie miasta i w okolicy.

Przed 1647 istniały już pierwsze drewniane kaplice, stopniowo wznoszono murowane. Dwie z nich konsekrowano jako kościoły: Kaplica Ukrzyżowania, konsekrowana 14 września 1691 roku przez sufragana gnieźnieńskiego bpa Wojciecha Stanowskiego oraz Kaplica Kajfasza (Więzienie), konsekrowana 4 czerwca 1797 roku przez Michała Kościerza Kosmowskiego. Kalwaria pod opieką reformatów przeżyła w 1654 najazd wojsk szwedzkich. Sprofanowano wówczas kaplice, zniszczono drzwi i pocięto obrazy. Franciszkanie opiekowali się kalwarią pakoską aż do kasaty, którą przeprowadził rząd pruski w 1832 roku. Od 1839 kalwaria była zarządzana przez miejscowego proboszcza diecezjalnego. Franciszkanie powrócili do Pakości 9 września 1931 roku. W czasie II wojny światowej charakter sakralny zachowała jedynie kaplica Grobu Pańskiego, część kaplic zamieniono na magazyny. Kolejny raz franciszkanie powrócili do Pakości 21 maja 1945 roku. Dopiero 8 czerwca 1971 prymas Stefan Wyszyński zezwolił braciom mniejszym na powrót do Klasztoru św. Bonawentury, który był ich pierwotną placówką w Pakości. Od 1980 franciszkanie opiekują się także parafią pakoską.

Na kalwarię składa się 26 stacji, w tym dwa kościoły − klasztorny św. Bonawentury i Ukrzyżowania. Uczestniczący w obchodach kalwaryjskich pątnicy biorą udział w celebracjach w następujących kaplicach i kościołach: – Wniebowstąpienie Pańskie; – Ogród Oliwny; – Judasz; – Wniebowzięcie NMP; – Potok Cedron; – Brama Jerozolimska; – Annasz; – Pożegnanie z Matką; – Wieczernik; – Kajfasz Więzienie; – Piłat; – Herod; – Włożenie Krzyża; – Pierwszy upadek; – Spotkanie z Matką; – Szymon z Cyreny; – Weronika; – Drugi upadek; – Płaczące niewiasty; – Trzeci upadek; – Obnażenie z szat; – Przybicie do Krzyża; – Kościół Ukrzyżowania; – Zdjęcie z Krzyża; – Grób Pański; – Kościół św. Bonawentury.

Pakość jest położona 11,5 km na zachód od Inowrocławia, przy drodze nr 251 do Barcian.

Zdjęcia wykonano w maju 2012 roku.