Zamek w Pieskowej Skale został zbudowany z fundacji Kazimierza Wielkiego. Po raz pierwszy wzmianka o zamku pojawia się w 1315 roku. Głównym elementem pierwotnego założenia była wieża założona na planie kwadratu, wzniesiona na wyniosłej skale ( 420 m n.p.m.) nad doliną Prądnika. Towarzyszyły jej inne budowle otoczone murem obronnym. W końcu XV wieku od strony wschodniej wzniesiono dwie cylindryczne baszty, z których południowo-wschodnia mieściła bramę wjazdową.

         W 1422 roku na mocy dokumentu wydanego przez Władysława Jagiełłę, właścicielami zamku zostaje rodzina Szafrańców, która władała nim do początku XVII wieku. W XVI wieku Szafrańcowie przebudowali zamek nadając mu cechy renesansu. Powstało wtedy czteroskrzydłowe założenie otaczające dziedziniec z krużgankami, oraz nowa brama wjazdowa od wschodu. Po Szafrańcach od 1608 roku właścicielem zamku był Maciej Łubieński, następnie Barbara Sośnicka i Samuel Śladkowski, a po nich Zebrzydowscy, którzy po 1640 roku zbudowali od strony wschodniej dwa bastiony z bramą wjazdową. W 1655 roku warownię opanowali i zniszczyli Szwedzi. Kolejni właściciele, Wielopolscy podjęli prace renowacyjne, przerwane znowu w 1702 roku przez Szwedów, a w 1718 roku warownię niemal doszczętnie zniszczył pożar. Od 1842 roku Pieskową Skałę posiadali Mieroszewscy. W okresie ich rządów zamek dwukrotnie niszczyły pożary i mimo odbudowy w latach 1864-77 rezydencja zaczęła z wolna popadać w ruinę. W 1902 roku zamek kupiła spółka, założona z inicjatywy Adolfa Dygasińskiego i urządzono w nim pensjonat. Po II wojnie światowej w latach 1948-68 odrestaurowano zamek w stylu renesansowym i do dziś pełni on funkcje muzealne.

         Pieskowa Skała jest południową częścią wsi Sułoszowa i leży w Dolinie Prądnika 25 km na północ od Krakowa.

         Zdjęcia wykonano w lutym 2005 roku.