Zamek w Płotach zbudował w 1277 roku Dobiesław Wotuch. Warownia miała charakter obronnej wieży mieszkalnej, usytuowanej na platformie o wymiarach 26 x 38 metrów, położonej nad brzegiem Regi, odciętej fosą od strony miasta. Czterokondygnacyjną wieżę wzniesiono na rzucie prostokąta o wymiarach 12,7 x 16,9 metrów. Została ona wzniesiona w dolnej części z kamienia, a wyżej z cegły. Pod koniec XIII wieku warownia przeszła w ręce Wedlów, który otoczyli ją ceglanym czworobokiem murów osłonowych. Następni właściciele zamku, Heydebrekowie powiększyli na początku XIV wieku dziedziniec przesuwając mur obronny na południe.

Po 1320 roku zamek często zmieniał właścicieli. Najdłużej mieszkali tu von der Ostenowie, którzy podwyższyli mury obwodowe do wysokości 6 metrów, a po spaleniu zamku przez kołobrzeżan w 1465 roku podnieśli go z ruin i rozbudowali o trzykondygnacyjny budynek w narożniku południowo-wschodnim, o wymiarach 6,8 x 12 metrów. W 1577 roku warownię kupili Blucherowie, którzy przystąpili do generalnej przebudowy zamku w renesansową rezydencję. Dominującą w dotychczasowym kształcie założenia średniowieczną wieżę częściowo zburzono, wstawiając w pomniejszoną przestrzeń nową, czterobiegową klatkę schodową, opartą na masywnym środkowym filarze. Pozostałą część wieży obniżono i zaadaptowano na kaplicę zamkową (usuniętą w XVIII wieku). Wykusz wschodni przedłużono do poziomu terenu, tworząc ryzalit środkowy o zwężającej się ku górze ścianie frontowej, zamkniętej wolutowym szczytem. W elewacji od strony Regi założono dansker. Przemurowano okna, dając im prostokątne renesansowe wykroje, zamurowano strzelnice, a elewacje otynkowano. Również wnętrza rezydencji uzyskały nowy, renesansowy wystrój. W końcu XVIII wieku rozebrano południową część wieży mieszkalnej i wzniesiono nowy budynek bramny od wschodu, ulokowany w obrębie dawnej fosy.

Długotrwałe nowożytne wojny przyczyniły się do upadku zamku. Na początku XIX wieku obiekt był już w częściowej ruinie. W latach czterdziestych XIX wieku ówcześni właściciele przekazali obiekt w użytkowanie powołanemu w Płotach towarzystwu opieki nad biednymi dziećmi. W roku 1860 zamek częściowo spłonął. Do czasów II wojny światowej pozostał nie odbudowany, a jedynie prowizorycznie zabezpieczony. W czasie działań wojennych w 1945 roku zamek uległ częściowemu zniszczeniu. W 1956 roku osunął się do Regi cały północno-wschodni narożnik budowli. W latach 1959-67 przeprowadzono odbudowę zamku z przeznaczeniem go na cele kulturalne. Po odbudowie w zamku umieszczono filię Archiwum Państwowego w Szczecinie oraz Bibliotekę Miejską.

Płoty są położone są około 17 km na północ od Nowogardu, przy drodze nr 6 do Koszalina. Zamek znajduje się w centrum miasteczka tuż przy głównej drodze, po jej prawej stronie, jadąc od Nowogardu.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku.