Pierwsze wzmianki o kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Raszowie znane są już z 1305 roku. Istniejący obecnie gotycki kościół został zbudowany i wyposażony w drugiej połowie XV wieku.

W 1577 roku do świątyni dobudowano kaplicę grobową możnej śląskiej rodziny von Schaffgotsch z Grodztwa. W raszowskim mauzoleum możemy spotkać wiele typów renesansowych nagrobków. Z nich najcenniejsze, najbardziej okazałe, o charakterze reprezentacyjnym, wykonane z piaskowca to nagrobki tumbowe (pary małżeńskie z rodziny Schaffgotschów) Hansa I Starszego von Schaffgotsch wraz z żoną Salomeą von Nimptsch i jego syna Hansa II Młodszego z przedstawieniem drugiej żony Margrethy z domu von Hohberg, a także przyścienny, rozbudowany marmurowy nagrobek rycerza rodu von Schaffotsch.

Rodzina Schaffgotschów była bogatą i najbardziej znaną rodziną na Śląsku w okresie od XIII wieku do 1945 roku. Herbem tej rodziny była owca (Schoff). Ród Schaffgotschów pochodzi z Miśni, a zamkiem rodu w ówczesnym czasie był Sollgast nad Elsterą. Rodzina piastowała różne funkcje na dworze księcia dostał ziemie Grodźctwa, dostał również małą posiadłość, którą w celu doglądania swoich włości, wybudował jego ojciec Anton. Był to folwarczny Raszów ze średniowiecznym kościołem. Hans Schof Gotsche (Schaffgotsch) postanowił przebudować stary dwór ojca w Grodźctwie, zlecił kamieniarzom włoskim wykonanie okazałego dworu. Miało to podkreślić potęgę oraz wpływ tej rodziny na terenach byłych księstw piastowskich.

Sądzi się, że to właśnie w tedy zlecił również kamieniarzom, wykonanie swojego nagrobka do mauzoleum w Raszowie. Kamieniarze wykonali pomniki z piaskowca – typu tumbowego (skrzyniowego). Figury na tumbach posiadają modne stroje tamtego okresu ich twarze wyglądają jak we śnie i maja charakter portretowy. Hans I Starszy, twórca mauzoleum chciał aby jego postać na wieku tumby, była przedstawiona jako człowieka szlachcica, a  nie rycerza. Tak więc wyrzeźbiono postać w prostej szacie z masywnym kołnierzem, w ręku trzymającą zwój papieru, a nakryciem głowy jest czepiec oznaka człowieka wykształconego.

Kiedy Hans I zmarł, jego syn Hans II kontynuował rozbudowę Grodźctwa. Będąc w ówczesnym czasie kanclerzem świdnicko-jaworskim postanawia iść w ślad ojca i również wystawić sobie i swojej żonie nagrobek w formie tumby. W odróżnieniu do postaci ojca na tumbie (wizerunek szlachcica) Hans II decyduje się wrócić do tradycyjnych wizerunków pomników (książęco – rycerskich). Mężczyzna ukazany jest w ozdobnej zbroi płytowej z odkrytą głową, a w prawej ręce trzyma zawieszoną na pasie, krótką broń sieczną. Lewa ręka ułożona w wzdłuż ciała przy mieczu w pochwie. Na zbroi znajdują się przepiękne rysunki ornamentowe, wykonane z wielka precyzją i artyzmem.

Syn Hansa I nie mogąc umieścić wszystkich nagrobków w malutkim Raszowskim kościele, dobudowuje mauzoleum od strony północnej. W późniejszym czasie mauzoleum jest uzupełnianie płytami nagrobnymi kolejnych członków rodziny Schaffgotschów oraz posiadaczy ziemskich Raszowa.

W 1654 roku 5 lutego kościół katolicki został przejęty przez ewangelików i to właśnie w tym kościele zostało wygłoszone pierwsze kazanie ewangelickie na ziemi kamiennogórskiej, według nauk Marcina Lutra.

Raszów jest położony 4 km na północny-zachód od Kamiennej Góry. Kościół znajduje się w północnej części wsi. Gdy kościół jest zamknięty klucze do świątyni posiada pani mieszkająca po drugiej stronie ulicy pod nr 6 i chętnie otworzy wnętrze.

Zdjęcia wykonano w lipcu 2021 roku.