Barokowy pałac w Siecieborzycach powstał w 1759 roku z przebudowy i rozbudowy dawnego dworu obronnego von Knoblesdorffów. Przebudowy dokonała  baronowa Amalie Esperan­ce von Reuss, która w roku 1744 kupiła tutejszy majątek. Przebudowane zostało piętro i dach, a ele­wacje zyskały bogatszy wygląd. Kolejne zmiany miały miejsce pod koniec XVIII wieku, za czasów kolejnego właściciela, hrabiego Friederica Christiana von Cosel (Cosell).

Pałac zwrócony fasa­dą w stronę północną, zbudowany z kamienia i cegły, otynkowany, został założony na rzucie połączonych ze sobą prostokątów. W osi pięcioosiowej elewacji frontowej usytuowano trzyosiowy ryzalit, zwieńczony mansardowym dachem z wieżyczką. Wejście główne mieści się w osi środkowej parteru. Wszystkie okna ryzalitu zamknięte zostały półkoliście. Przez całą wysokość elewacji ryzalitu biegnie osiem pilastrów, zgrupowanych po dwa, między którymi umieszczono długie okna. Skrajne osie fasady, w odróżnieniu od ryzalitu, otrzymały prostokątne otwory okienne. Do sześcioosiowej, boniowanej elewacji zachodniej dostawiono przybudówkę od strony południowej. Dobudówka jest parterowa, trójoosiowa mieszczą­ca w osi środkowej niszę prowadzącą do drzwi wejściowych w tej części obiektu. Na narożach elewacji występują lizeny. W połaci dachowej widoczne są trzy okna powiekowe, doświetlające strych.

Pięcioosiowa, niesymetryczna  elewacja wschodnia posiada drewniany, ażurowy ganek, nakryty dwuspadowym daszkiem. Elewa­cja południowa przesłonięta została dwukondygnacyjną dobudówką, z wejściem głównym od strony zachodniej, poprzedzonym przeszklonym gankiem, zwieńczonym czterospadowym daszkiem. Układ pomieszczeń wnętrza rozplanowany jest wokół wewnętrznego dziedzińca. Wejście główne prowadzi do hallu, z którego korytarz wie­dzie do klatki schodowej ulokowanej w części wschodniej budynku głównego. We wnętrzach zachowały się sklepienia kolebkowe z lunetami: w korytarzu parteru, hallu oraz korytarzu piętra. Ponadto w korytarzu parteru i piętra zachowały się przyścienne pilastry, na głowicach których wspierają się gurty skle­pienia.

Pałac otacza od północnego zachodu podwórze gospodarcze, a od wschodu i południa rozciąga się park. Od roku 1792 właścicielem majątku był Gottlieb Heinrich Francke, a po nim dziedziczyli go jego spadkobiercy. Od roku 1881 do 1945 dobra pozostawały w rękach rodziny Maetschke. Po II wojnie światowej majątek przeszedł na rzecz skarbu państwa i został przekazany miejscowemu PGR-owi. Na początku lat 90-tych XX wieku dobra znajdują się w gestii Agencji Nieruchomości Rolnych, która dzierżawi obiekty osobom prywatnym. Pałac przekształcany był na potrzeby mieszkaniowe, przez co częściowo zatracił swoje walory historyczne i artystyczne. Obecnie wraz z zabudowaniami folwarcznymi wystawiony jest na sprzedaż.

Miejscowość leży 10 km na południe od Kożuchowa, przy lokalnej drodze do Witkowa.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2023 roku.