Śnieżka to najwyższy szczyt w Karkonoszach i jednocześnie w całych Sudetach mierzący 1602 m n.p.m. Należy do Korony Gór Polskich. Śnieżka jest uznawana za jeden z najbardziej obleganych przez turystów szczytów polskich. Górująca nad Kotliną Jeleniogórską i w miarę łatwa do zdobycia, jest miejscem z którego można podziwiać wspaniałe panoramy. Przy sprzyjających warunkach pogodowych widoczność ze szczytu może przekraczać 200 km. Nasilenie ruchu turystycznego ma miejsce w lecie bo zimą świeci pustkami ze względu na specyficzne dla regionu warunki atmosferyczne. Jedno z pierwszych, potwierdzonych wejść miało miejsce 7 sierpnia 1577 roku, gdy znalazła się tam grupa 12 mieszczan z Trutnowa. Śnieżka jest zbudowana z bardzo odpornych na wietrzenie skał metamorficznych, powstałych w okresie karbońskim. Zbocza góry pokryte są gołoborzem, a od północnego i południowego zachodu znajdują się kotły polodowcowe. Przez szczyt przebiega granica polsko-czeska. Najstarszą budowlą na szczycie jest kaplica św. Wawrzyńca, która została poświęcona 10 sierpnia 1681 roku. Od polskiej strony już z daleka są widoczne charakterystyczne „spodki” obserwatorium meteorologicznego, zbudowanego w latach 1969-74, na miejscu starszego obiektu. W dolnej części obserwatorium znajduje się restauracja i sklep z pamiątkami. Od czeskiej strony znajduje się stacja wyciągu krzesełkowego z Pecu pod Sneżkou oraz poczta i niewielki sklepik. Na początku 2005 roku rozebrano czeskie schronisko, które i tak było nieczynne. Na Śnieżkę prowadzi kilka szlaków turystycznych : czerwony z Karpacza ( ok.2 h), czarny z Karpacza (ok.2,5 h), czerwony z Sowiej Przełęczy (ok 1,5 h) i Droga Przyjaźni Polsko – Czeskiej ciągnąca się szczytami Karkonoszy od Szrenicy.

Zdecydowanie najłatwiej można dostać się na szczyt korzystając z wyciągu krzesełkowego, zbudowanego w 1959 roku z Karpacza na Kopę (1375 m n.p.m.) i dalej szlakiem czarnym i czerwonym. Jednakże w okresie letnim trzeba się liczyć z długim staniem w kolejce do „kolejki”. My skorzystaliśmy z tej ostatniej możliwości. Dolna stacja wyciągu znajduje się przy ul. Turystycznej 4. Po około godzinnym staniu w kolejce po bilety, w 15 min wjechaliśmy na Kopę pokonując przyjemnie 2229 metrów i różnicę wzniesień 530 metrów.

Z Kopy w ciągu następnych 15 min dotarliśmy szerokim traktem do Przełęczy pod Śnieżką położonej na wysokości 1394 m n.p.m. Przełęcz jest mało widoczna w terenie i kształtem przypomina płytkie wgłębienie o bardzo łagodnych zboczach. Na przełęczy stoi schronisko turystyczne ” Śląski Dom ” otwarte w 1946 roku. Obok schroniska znajduje się węzeł szlaków turystycznych polskich i czeskich.

Od schroniska na szczyt prowadzą dwie drogi : łatwiejsza to wybrukowana ulica, łagodnie trawersująca północne zbocze góry (tędy dostarczane jest samochodem zaopatrzenie do restauracji i obserwatorium) i trudniejsza, wiodąca zakosami po kamiennych „schodach”. Czas wejścia obiema trasami jest mniej więcej jednakowy i wynosi ok. 30-40 min. Większość turystów wchodzi na Śnieżkę trudniejszą drogą i z tego powodu panuje na niej w sezonie ogromny tłok. My również wybraliśmy ten wariant, a z powrotem zeszliśmy drogą łatwiejszą prowadzącą przez olbrzymie gołoborze skalne na północno-wschodnim stoku. Na Śnieżce nie ma schroniska więc trzeba pamiętać by zejść na czas, by zdążyć na ostatnią kolejkę do Karpacza.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2005 roku.