Pierwsza rezydencja w Starejwsi powstała prawdopodobnie w końcu XVI wieku w czasach panowania Kiszków. Była to budowla otoczona palisadą z basztami i fosą. Trzykondygnacyjny korpus główny powstał na planie litery T z wieżą zegarową na osi zwieńczoną baniastym hełmem. Fasadę flankowały dwie ośmioboczne wieżyczki.

W 1593 roku Stara Wieś przeszła w ręce Radziwiłłów jako wiano Anny Kiszczyny, która wyszła za księcia Krzysztofa Radziwiłła. W połowie XVII wieku, w czasie potopu szwedzkiego, za panowania Bogusława Radziwiłła, pałac otrzymał nowoczesne fortyfikacje bastionowe, a jednocześnie w narożach od frontu dobudowano dwie wieże, kryte baniastymi hełmami, dach został pokryty dachówką. Układ wnętrz i ich rozmieszczenie nie zmieniło się.

Po Radziwiłłach właścicielami pałacu byli kolejno: Krasińscy, Świdzińscy, Ossolińscy, Jezierscy i książę Sergiusz Golicyn, który około 1843 roku przebudował rezydencję w duchu romantyzmu. Rozebrano narożne alkierze, dostawiono portyk, wieżę i taras, co sprawiło, że pałac nabrał cech modnego w tym czasie neogotyckiego angielskiego zamczyska. Elewacja frontowa została ozdobiona herbami rodowymi Golicynów i Jezierskich na maswerkowym tle oraz herbami kolejnych rezydentów Starej Wsi. W elewacji bocznej umieszczono wykusz, po obu stronach pałacu zbudowano dwie neogotyckie oficyny. Zaprojektowano również park, adaptując jego dawną regularną część oraz pozostałości systemu obronnego: fosę i bastiony.

W 1879 roku właścicielami pałacu zostali ponownie Krasińscy, następnie Gerliczowie, a w 1905 roku znów Radziwiłłowie. W 1912 roku, dla upamiętnienia powrotu Radziwiłłów do dawnej rezydencji, na bramie wjazdowej umieszczono ich herb. Zdewastowany i ograbiony przez wojska sowieckie w 1944 roku, pałac użytkowany był przez różne instytucje państwowe, po czym został opuszczony i pozostawiony w ruinie. Na początku lat siedemdziesiątych pałac przejął Narodowy Bank Polski i wyremontował na centrum szkoleniowo-wypoczynkowe.

Neogotycka rezydencja usytuowana na niewielkim wzniesieniu jest poprzedzona kolistym podjazdem. Wjazd prowadzi przez neogotycką bramę posiadającą cztery filary zwieńczone krenelażem. Do bramy przylega kordegarda również zwieńczona krenelażem ujętym w wieżyczki. Zewnętrzne elewacje pałacu są zwieńczone krenelażem z nadwieszonymi ośmiobocznymi wieżyczkami w narożach. W narożu południowo-wschodnim dostawiono ośmioboczną trzykondygnacyjną wieżę z krenelażem. Na jej ostatnim piętrze, pod zegarem, umieszczono datę zakończenia prac w XIX wieku – AD MDCCCXLIII. Główne wejście do pałacu prowadzi przez trzyosiowy ryzalit, poprzedzony wysuniętym portykiem z arkadami zwieńczonymi łukiem Tudora. Na portyku umieszczony jest taras, a ścianę ryzalitu zdobi dekoracja manswerkowo-rozetowa z herbami umieszczonymi w kartuszach. Od strony ogrodu pałac posiada ośmioboczny taras wsparty na arkadach filarowych ze sterczynami. Wokół pałacu rozciąga się rozległy park z licznie występującymi starymi świerkami, wiązami, grabami i lipami. W parku znajduje się też połączony z fosą staw. Całość jest otoczona fosą i płotem. Pałacu niestety nie można zwiedzać.  

Starawieś jest położona 9 km na północny-zachód od Węgrowa, przy drodze nr 62 do Łochowa. Pałac znajduje się w centrum wsi po prawej stronie drogi.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2004 roku.