Zespół klasztorny w Świeciu założony przez bernardynów w XVII i XVIII wieku składa się z barokowych budynków poklasztornych i barokowego kościoła pw. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny, zbudowanego w latach 1692-1720. Bernardyni zostali sprowadzeni do miasta z Bydgoszczy między 1624 a 1626 rokiem przez ówczesnego burmistrza Jerzego Kapela, który był głównym założycielem i fundatorem założenia. W dniu 3 października 1721 roku nowy kościół został poświęcony przez biskupa kujawskiego Antoniego Szembeka. W świątyni został umieszczony łaskami słynący obraz Matki Bożej – zwanej Świecką. W 1741 roku zostały dobudowane krużganki otaczające dziedziniec przed świątynią oraz wieża–brama i w takim stanie pobernardyński zespół klasztorny zachował się do dnia dzisiejszego.

Wnętrze jednonawowej świątyni zostało urządzone podczas rządów króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. W prezbiterium znajduje się rokokowy ołtarz główny, wykonany w 1767 roku. Wyrzeźbione w 1800 roku przez brata Paschalisa ołtarze boczne w stylu klasycystycznym są poświęcone założycielom zakonu, św. Franciszkowi z Asyżu i św. Antoniemu z Padwy. Ambona powstała na przełomie XVII/XVIII wieku. W krużganku, we wnękach mieszczą się obrazy przedstawiające sceny z życia Chrystusa. Trzynaście z nich zostało namalowanych w 1792 roku w stylu rokokowym przez brata Linka – bernardyna. Następne trzy zostały namalowane na przełomie XIX/XX stulecia na miejscu starszych, mocno zniszczonych. Sam klasztor skasowano w 1816 roku, jego pomieszczenia wykorzystywane są obecnie przez szkoły katolickie. Na placu przed kościołem znajduje się pomnik papieża Jana Pawła II.

Świecie jest położone 45 km na północ od Bydgoszczy, przy drodze nr 91 do Gdańska. Założenie znajduje się w centrum miasta u wylotu ulicy Klasztornej, biegnącej wzdłuż części Dużego Rynku. 

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.