Zamek Nowy Dwór w Wałbrzychu został wzniesiony na początku XIV wieku prawdopodobnie z inicjatywy książąt świdnicko-jaworskich. Nieregularne, wydłużone założenie dostosowane do sytuacji terenowej wzgórza zajmujące jego całą kulminację, składa się z dwóch części, średniowiecznego zamku górnego i renesansowego zamku dolnego. Zamek górny ma formę wydłużonego, lekko załamanego prostokąta oddzielonego od zachodu wykutą w skale suchą fosą. Składał się on z murów obwodowych i dwóch domów mieszkalnych oraz lekko wysuniętej wieży w narożniku południowo-wschodnim. Brama wjazdowa znajdowała się od strony zachodniej, a w fosie wykuto cysternę na wodę. W XVI wieku od zachodu wzniesiono renesansowy zamek dolny na planie czworoboku, prawdopodobnie z drewnianą zabudową. Przebudowano również zamek górny.
W 1364 roku po śmierci Bolka II należał do wdowy po nim Agnieszki, a następnie przeszedł w ręce królów czeskich. W latach 1402-17 zamek był rozbudowany. W XV wieku należał do rodów śląskich w kolejności do Libenthalów, Czertyców, Zedlitzów, ponownie Czertyców, Czirnhausów i po raz kolejny Czertyców, którzy mieli tu rezydencję do końca XVI wieku. W czasie wojen husyckich zamek był bezskutecznie oblegany, a w drugiej połowie XV wieku odegrał ważną rolę w trakcie walk z Maciejem Korwinem. W 1581 roku zamek spłonął i nie został odbudowany choć opuszczony, w czasie wojny trzydziestoletniej otrzymał fortyfikacje bastionowe. Obecnie zachowały się ruiny murów obwodowych oraz brama wjazdowa na zamek dolny.
Wałbrzych jest położony 21 km na południowy-zachód od Świdnicy. Ruiny zamku znajdują się w południowej dzielnicy miasta, Podgórze, na Górze Zamkowej o wysokości 620 m.n.p.m. Z głównej ulicy (Niepodległości) Podgórza po przejechaniu pod wysokim wiaduktem kolejowym należy skręcić w lewo w ul.Kosynierów, która następnie przechodzi w drogę gruntową i ostro pnie się pod górę do zabudowań na przełęczy. Tu zostawiamy samochód i w prawo wiedzie nas żółty szlak, którym po ok.5 min. docieramy do ruin.
Zdjęcia wykonano we wrześniu 2007 roku.