Równolegle z przebudową pałacu, w parku powstawały różne budowle : Biały Dom – powstały w 1774 roku wg projektu Merliniego, usytuowany przy głównej alei , zwanej Promenadą Królewską, założony na planie kwadratu, zwieńczony attyką z małym belwederkiem na dachu,

Amfiteatr ze sceną na wyspie – powstał w 1790 roku wg projektu Jana Kamsetzera, usytuowany nad brzegiem południowego stawu, składa się z dwóch części, parterowej mieszczącej lożę królewską i półkolistej widowni, natomiast scena ze stałą dekoracją znajduje się na wysepce stawu.

Wielka Oranżeria zwana Starą Pomarańczarnią – wzniesiona w latach 1786-88 wg projektu Merliniego, położona u podnóża skarpy, założona na planie podkowy, z wielkimi oknami, odznaczająca się klasyczną prostotą, W skrzydle zachodnim mieściły się pokoje gościnne i mieszkania, a wschodnim teatr dla służby.

Stara Kordegarda – wzniesiona w latach 1791-92 wg projektu Jana Kamsetzera, usytuowana nad brzegiem północnego stawu, użytkowana była przez straż królewską, założona na planie prostokąta, ozdobiona kamienną kolumnadą dorycką i zwieńczona attyką.

Nowa Kordegarda – zbudowana w latach 1779-80 wg projektu Merliniego, umieszczona od zachodniej strony pałacu, parterowa budowla z ośmioma otworami drzwiowymi, pierwotnie nakryta dachem chińskim, w 1782 roku adaptowana na teatr, przebudowana w 1830 roku przez Jakuba Kubickiego w duchu klasycyzmu.

Świątynia Diany – wzniesiona około 1822 roku wg projektu Kubickiego, usytuowana u stóp Belwederu, drewniana budowla na planie prostokąta, otoczona jońską kolumnadą z dwoma żeliwnymi lwami po obu stronach portalu.

Wodozbiór zwany Rezerwuarem – wzniesiony na wprost wejścia do ogrodu Starej Pomarańczarni, pamiętający czasy Lubomirskiego zbiornik w 1777 roku uzyskał architektoniczną obudowę założoną na planie koła, wyposażono go w małe pokoiki okalające maleńki dziedzińczyk w którym znajduje się studnia z której wypływa źródlana woda.

Obserwatorium astronomiczne – wzniesione w 1824 roku wg projektu Aignera, Kado i Szpilowskiego w stylu późnego klasycyzmu, usytuowane na tarasie skarpy przy Al. Ujazdowskich.

W latach 1777-80 na północ od pałacu zbudowano most nad stawem, który w 1787 roku poszerzono o dwa przęsła a w części środkowej dobudowano człon z arkadą, ponad którą wzniesiono postument z pomnikiem króla Jana III Sobieskiego wg projektu Le Bruna, a dłuta Pincka.

W 1817 roku Łazienki zostały sprzedane carowi Aleksandrowi I Romanowowi. Wielka Oficyna stała się siedzibą Szkoły Podchorążych Piechoty, a Belweder przebudowano na siedzibę księcia Konstantego, wzniesiono także budynki stajni, wozowni i ujeżdżalni, a pawilon zachodni przy pałacu został przebudowany na cerkiew. W 1918 roku Łazienki stały się własnością rządową. W 1926 roku na tarasie skarpy odsłonięto pomnik Fryderyka Chopina dłuta Wacława Szymanowskiego, u którego stóp w letnie weekendy do dziś odbywają się koncerty muzyki wielkiego kompozytora.

Ponadto do założenia należą:

Pałac Myślewicki – wzniesiony około 1774 roku wg projektu Merliniego, piętrowy, założony na planie kwadratu z dwoma pawilonikami połączonymi z korpusem głównym ćwierć kolistymi łącznikami, nakryty dachem nawiązującym do sztuki chińskiej.

Nowa Pomarańczarnia – zbudowana w 1860 roku wg projektu Adama Loewe i Józefa Orłowskiego, usytuowany przy alei zwanej Drogą Wilanowską, zasadnicza część budynku składa się z wydłużonej sali, przeszklonej od strony południowej, o dwóch odmiennych elewacjach.

Świątynia Egipska – powstała około 1822 roku wg projektu Kubickiego, usytuowana w południowej części parku, środkowa część budynku ma ukośnie nachylone ściany i zawiera pomieszczenie otwarte na zewnątrz czterema kolumnami lotosowymi, całość zwieńczona attyką.

Obecnie W pałacu i niektórych budowlach otwarte jest muzeum, natomiast park jest miejscem spacerowym. Łazienki Królewskie znajdują się w centrum Warszawy, otoczone Al. Ujazdowskimi i ul.Belwederską, Agrykolą i Gagarina.

Zdjęcia wykonano w maju 2007 roku.