Późnobarokowy pałac Branickich w Warszawie został wzniesiony w latach 40-tych XVIII wieku dla Jana Klemensa Branickiego, hetmana wielkiego koronnego. W pierwszej połowie XVII wieku w miejscu tym stał dwór rodziny Sapiehów, który na początku XVIII wieku został kupiony przez Stefana Mikołaja Branickiego. Głównym architektem założenia był Jan Zygmunt Deybel. Współpracowali z nim także Jan Henryk Klemm, Jakub Fontana i rzeźbiarz Jan Chryzostom Redler.

Pałac składa się z piętrowego korpusu głównego i dwóch klasycystycznych skrzydeł, okalających rozległe podwórze, zamknięte bramą od strony ulicy Podwale. Korpus główny, którego tylna część znajduje się na Miodowej, od dziedzińca w osi jest ozdobiony czterokolumnowym portykiem wejściowym, zwieńczonym naczółkiem z kartuszem herbowym Branickich. Dwukondygnacyjna całość nakryta jest czterospadowymi dachami z facjatami.

W 1752 roku Branicki kupił sąsiedni niewielki pałacyk, zwany Puzynowskim aby wybudować nowe pomieszczenia gospodarcze i rozbudować istniejące. W 1771 roku posesję odziedziczyła Izabella z Poniatowskich Branicka (siostra króla Stanisława Augusta), która w 1804 roku sprzedała pałac rodzinie Niemojewskich, zaś w roku 1817 jego właścicielem stał się Stanisław Sołtyk. W XIX wieku pałac był wielokrotnie przebudowywany. Od 1918 do 1949 roku należał do Franciszka Salezego Potockiego, kiedy to odebrano mu go na podstawie dekretu o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. st. Warszawy. We wrześniu 1939 roku budynek został całkowicie spalony, a podczas Powstania Warszawskiego doszczętnie zburzony. W latach 1947-53 przystąpiono do jego odbudowy  wg proj. B. Zinserlinga. Potem pełnił on już tylko rolę gmachu użyteczności publicznej. Był siedzibą Ministerstwa Szkolnictwa Wyższego (1953-66), Komitetu Nauki i Techniki (1966-72), Ministerstwa Nauki Szkolnictwa Wyższego (1972-87), a obecnie jest jedną z kilku siedzib warszawskiego samorządu. We wrześniu 2008 roku władze Warszawy podjęły negocjacje ze spadkobiercami Potockiego ws. warunków zwrotu nieruchomości, a w listopadzie 2008 roku zawarły z nimi ugodę, na mocy której nieruchomość wraz z pałacem stanie się ich własnością. Urząd Miasta zobowiązał się do opuszczenia pałacu po 2 latach od daty zawarcia ugody. Spadkobiercy Franciszka Salezego Potockiego planują wynająć pomieszczenia pałacu na wolnym rynku.

Pałac Branickich mieści się w Warszawie przy ulicy Miodowej 6 (wejście znajduje się od ul.Podwale).

Zdjęcia wykonano w marcu 2012 roku.