Barokowy dwór w Watkowicach Małych został wybudowany w 1694 roku, prawdopodobnie z inicjatywy rodziny Czapskich. 

Była to dwukondygnacyjna, podpiwniczona budowla, murowana z cegły na podmurówce z kamienia łamanego, wzniesiona na rzucie prostokąta. Wejście główne znajdowało się od strony południowo wschodniej i było poprzedzone obudowaną werandą. Wewnątrz znajdowała się posadzka ze sztucznego kamienia z bogatą mozaiką.

W XVIII wieku  właścicielami majątku byli : Steffens, następnie Szembek, potem Wybczyński, a po nim generał Kanden-Trzciński ( od roku 1768). Po roku 1772 majątki przejęło państwo pruskie. W roku 1787 major von Klinggräff nabył Polaszki, a dziesięć lat później sąsiadujące z nimi Watkowice Małe. W roku 1858 w Watkowicach swoje dobra posiadał radca John z Kwidzyna. Dzięki małżeństwom obie części Watkowic wraz z Polaszkami znalazły się w rękach rodziny Klinggräff.

W 1910 roku nastąpiła generalna przebudowa dworu, dobudowano wówczas cylindryczną czterokondygnacyjną wieżę. Była ona zwieńczona dachem łamanym, ośmiospadowym, przechodzącym w wysmukły ostrosłup zwieńczony dekoracyjną chorągiewką wskazującą kierunek wiatru. Całość była otoczona parkiem krajobrazowym z bukami.

Po II wojnie światowej dwór pełnił funkcje mieszkaniowe. W 1964 roku w majątku utworzono PGR. Od lat 70. XX wieku opuszczona, nieremontowana budowla znajduje się w ruinie. Zachowały się mury obwodowe dworu i wieża.

Watkowice małe są położone 15 km na północny-wschód od Kwidzyna, przy lokalnej drodze z Ryjewa do Mikołajek Pomorskich.

Zdjęcia wykonano w maju 2014 roku.