Wernigerode rozwinęło się wokół założonego w XII wieku zamku warownego stanowiącego siedzibę hrabiów von Haymar a później von Wernigerode. W 1229 roku Wernigerode otrzymało prawa miejskie, a po wygaśnięciu w XIV wieku rodu Wernigerode dostało się pod panowanie hrabiów von Stolberg. W czasie wojny trzydziestoletniej miasto zostało ograbione, splądrowanie i spalone przez wojska szwedzkie. W 1807 roku Wernigerode zostało włączone do królestwa Westfalii, a od 1815 roku stanowiło część Prus. W drugiej połowie XIX wieku miasto przeżywało swój kolejny rozkwit. Powstało w tym czasie wiele zakładów przemysłowych, a zabytkowe centrum miasta zaczęło przyciągać wielu turystów z całego kraju. Przewodniki opisują centrum Wernigerode jako przykład znakomicie zachowanej zabudowy średniowiecznej. Tutejsze domy z muru pruskiego rzeczywiście robią wrażenie. I te jaskrawe kolory –  Kolorowe Miasto „Bunte Stadt”.

Ważnym zabytkiem Wernigerode jest górujący nad miastem monumentalny neogotycki zamek (Schloss Wernigerode). Stanowi on efekt XIX wiecznej przebudowy starszego obiektu. Zamek jest wymieniony po raz pierwszy w 1213 roku jako castrum. W jego wnętrzach zachowała się spora część zabytkowego, średniowiecznego wyposażenia. W XIV wieku po wygaśnięciu rodu Wernigerode zamek przeszedł pod panowanie hrabiów von Stolberg. W XVI wieku zamek został przebudowany na renesansową fortecę. W czasie wojny trzydziestoletniej warownia została poważnie zdewastowana i opuszczona.  Pod koniec XVII wieku hrabia Ernst zu Stolberg-Wernigerode rozpoczął przebudowę ruin zamku od barokowej rekonstrukcji do romantycznego zamku rezydencjalnego, którą to zainicjował hrabia Otto zu Stolberg-Wernigerode.

Od 1930 roku zamek jest częściowo otwarty dla publiczności. Zwiedzanie obejmuje ponad 40 częściowo oryginalnie urządzonych salonów niemieckiej arystokracji. Po II wojnie światowej, w połowie grudnia 1946 roku doszło do niekontrolowanego zniszczenia całej historycznej broni i zbroi, a także obrazów osób noszących mundury lub ozdoby wojskowe przez radziecki personel wojskowy.

Wejście do zamku prowadzi przez bramę północną, która prowadzi do najmłodszych zabudowań. Jest to stary bastion, w którym dziś mieszczą się budynki mieszkalne (dawne budynki usługowe). Bezpośrednio za bramą zwiedzający ma możliwość dotarcia do zamku przez klatkę schodową i tunel lub okrężną drogą, która jest drogą dojazdową do zamku i prowadzi wzdłuż muru obronnego. Biegnie ona w dawnej XIV wiecznej fosie. Z tarasu założonego przed fasadą z głównym wejściem rozpościera się panorama miasta.