Murowany zamek biskupi we Włocławku został wzniesiony w połowie XIV wieku, prawdopodobnie z inicjatywy biskupa Macieja z Gołańczy, rządzącego diecezją kujawską w latach 1324-64. Warownię zbudowano z cegły na miejscu drewniano-ziemnego grodu. Umiejscowiono ją na nizinnym lewym brzegu Wisły przy ujściu rzeki Zgłowiączki, na wschód od kościoła katedralnego i miasta. Nie znamy dokładnego rozplanowania średniowiecznego założenia, jedynie z XVII-to wiecznej ryciny Abrahama Boota wynika że zamek wzniesiono na planie niezbyt regularnego czworoboku, otoczonego murem z krytymi gankami straży i z wielkim piętrowym domem mieszkalnym od północy. Od wschodu znajdowała się trzykondygnacyjna wieża zwieńczona hełmem. Brama wjazdowa prawdopodobnie znajdowała się od południa. Całość była otoczona fosą i rzeką.

         Zamek był wielokrotnie przebudowywany i rozbudowywany przez następców fundatora, a przebudowy z XVIII wieku i z końca XIX wieku pozbawiły go wszelkich elementów obronnych i doprowadziły do przekształcenia założenia w wygodną rezydencję pałacową, wzniesioną w stylu klasycystycznym. W 1925 roku pałac został odbudowany po pożarze w 1920 roku na siedzibę kurii i rezydencję biskupią. W trakcie badań archeologicznych w latach 1989-93 odkryto m.in. zamkowy mur obwodowy od strony zachodniej i relikty baszty znanej z rysunku Abrahama Boota.

         Włocławek jest położony 48 km na południe od Torunia, przy drodze nr 91 do Łodzi. Pałac biskupi znajduje się w centrum miasta, przy ulicy Gdańskiej, nieopodal katedry.

         Zdjęcia wykonano w marcu 2010 roku.