Budowę pierwszego lewobrzeżnego, murowanego zamku poza murami miejskimi Wrocławia IV rozpoczął w latach 1270-90 książę śląski Henryk IV. Budowa nie została ukończona prawdopodobnie z powodu zbyt dużych obciążeń skarbu książęcego, z którego środki szły już wcześniej na modernizację zamku na Ostrowie Tumskim. Warownia została rozplanowana w formie nieregularnego czworoboku, wjazd prawdopodobnie prowadzić miał przez wieżę w narożniku południowo-zachodnim. Od północy i wschodu znajdował się dodatkowy obwód obronny z międzymurzem. Prawdopodobnie większa część zamku nie wzniosła się powyżej fundamentów, jednak zabudowania, które udało się zbudować posłużyły zapewne w XIV wieku na siedzibę wójtów.

         Kiedy u schyłku średniowiecza w 1459 roku rozpoczęto budowę arsenału (obecnie Arsenał Miejski Barwy i Broni), przy okazji zatarto ślady po zamku. W 1542 roku zbudowano we wschodniej części terenu zamkowego szpital. Wtedy to starsza budowla  została całkowicie zapomniana i dopiero badania Romanowa, długo przyjmowane z niedowierzaniem, odkryły po pięciu wiekach historię tego miejsca.

         Wrocław jest stolicą województwa dolnośląskiego. Relikty fundamentów budowli znajdują się dziś w zachodnim narożu dawnych obwarowań Starego Miasta przy ulicy Cieszyńskiego.

         Zdjęcia wykonano w lipcu 2009 roku.