Zamek w Leśnicy (obecnie dzielnica Wrocławia) został zbudowany w XV wieku przez wrocławskiego patrycjusza Michaela Blanke. Warownia została zbudowana na na miejscu starszego, prawdopodobnie drewnianego grodu książęcego. Powstał wówczas zespół obronny otoczony fosą, składający się z dwóch budynków i wieży. W 1428 roku zamek oraz Leśnica zostały zniszczone przez husytów. W latach 1520-50 warownia została przebudowana w stylu renesansowym dla rodziny von Hornig, którzy zakupili zniszczone dobra pod koniec XV wieku. Powstała wtedy rezydencja na planie kwadratu o boku około 21 m, z narożnymi, okrągłymi wieżami. Około 1610 roku zamek otrzymał zewnętrzny, niski obwód fortyfikacji bastejowych wzniesionych przez Henryka von Horniga, które nie uchroniły go jednak przed zniszczeniami wojny trzydziestoletniej.

         Od 1651 roku zamek był własnością rodu von Forno, a w 1733 roku kupił go zakon Rycerzy Krzyżowych z Czerwoną Gwiazdą, który w latach 1735-40 przebudował rezydencję w stylu barokowym, pod kierunkiem architekta Christopha Hacknera. W latach 1752-54 kontynuowano przebudowę wykańczając wnętrza. Rezydencja uzyskała formę barokowego pałacu z narożnymi wieżyczkami, które nakryto baniastymi hełmami. W latach 1806-07 stacjonowały tu wojska francuskie i bawarskie, a rok później w pałacu umieścił swój sztab książę Hieronim Bonaparte. Kolejne zmiany w wystroju wnętrz nastąpiły w latach 1835-36 oraz w 1935 roku. W 1945 roku zamek został splądrowany i zdemolowany, a dzieła zniszczenia dopełnił pożar w 1953 roku. W latach 1966-68 zamek został odbudowany i od tej pory służy placówkom kulturalnym. Budowla znajduje się na obrzeżu zadbanego parku.

         Leśnica to obecnie dzielnica Wrocławia położona na północny-zachód od centrum (ok. 12 km) przy drodze nr 94 w kierunku Środy Śląskiej. Zamek znajduje się w centrum dzielnicy przy ulicy Średzkiej, po jej północnej stronie.

         Zdjęcia wykonano w kwietniu 2008 roku.