Renesansowy zamek w Ząbkowicach Śląskich został wzniesiony na miejscu starszego założenia w latach 1524-32 przez księcia Karola I Podiebrada. Pierwotny zamek powstał około 1321 roku z fundacji  księcia Bernarda Świdnickiego. W 1336 roku Bolko II Ziębicki zastawił Ząbkowice królowi Czech, Janowi Luksemburskiemu. Syn Bolka, Mikołaj Mały sprzedał miasto z zamkiem w 1351 roku Karolowi IV. Po zniszczeniach w czasie wojen husyckich w połowie XV wieku właścicielem zamku został Jerzy z Podiebradu. W 1468 roku zamek został zniszczony przez mieszczan wrocławskich, a w 1489 roku zdobył go i zajął król Węgier Maciej Korwin.

         Po śmierci Korwina zamek wrócił do Podiebradowiczów.  Po rozebraniu większości starych murów, wzniesiono czworoboczne założenie o wymiarach 65 x 70 m, według projektu Benedykta Rejta. Zamek posiadał dwie wieże, bramną od wschodu i południową od strony dziedzińca oraz dwie cylindryczne basteje w narożnikach południowo wschodnim i północno zachodnim. W drugiej połowie XVI wieku rozbudowano umocnienia obronne i połączono go z miastem. Wewnętrzny dziedziniec był otoczony krużgankami, a szczyty murów zakończone attykami, całość była otoczona fosą. W 1582 roku usypano groblę wiodącą do bramy, a w pierwszej połowie XVII wieku powstał zewnętrzny obwód wałów ziemnych, przystosowanych do prowadzenia obrony artyleryjskiej, co nie zapobiegło zniszczeniu warowni w czasie wojny trzydziestoletniej. W 1728 roku zamek został opuszczony, a w 1784 częściowo spalony. W XIX wieku zasypano fosy i zniwelowano wały obronne. Do dziś zamek zachowany jest w stanie trwałej ruiny.

         Ząbkowice Śląskie są położone 60 km na południe od Wrocławia przy drodze nr 8 do Kłodzka. Ruiny znajdują się we wschodniej części miasta na wysokiej skarpie po lewej stronie szosy.

         Zdjęcia wykonano we wrześniu 2005 roku.