Eklektyczny dwór w Złotej, posiadający cechy neorenesansowe i neoklasycystyczne, został wybudowany około 1880 roku na polecenie prawdopodobnie Feliksa Bolechowskiego.

Jest to parterowa, podpiwniczona budowla, z użytkowym poddaszem, murowana z cegły i otynkowana, posadowiona na planie prostokąta, o regularnej bryle, nakryta dachem czterospadowym. W osi jedenastoosiowej elewacji frontowej usytuowano trzyosiowy, piętrowy ryzalit, zwieńczony trójkątnym szczytem z oculusem. W partii parteru ryzalitu znajduje się wgłębny portyk toskański wsparty na parze kolumn i półkolumn. Ponad nim umieszczono żeliwny balkonik wsparty na konsolach. Ryzalit jak i cała elewacja ozdobiona została boniowaniem narożnym. Skrzydła boczne ozdobiono boniowanymi lizenami. Otwory okienne zostały udekorowane płaskimi opaskami i prostymi naczółkami. Na elewacji ogrodowej umieszczono otwarty taras. Układ wnętrz jest dwutraktowy z sienią i salonem na osi. Pomieszczenia po prawej stronie były bardziej oficjalne m.in. gabinet właściciela dworu, z lewej zaś bardziej osobiste, mieściły się tu sypialnia, pokoje dziecinne i jadalnia. Do dworu w 1900 roku dostawiono murowaną prostokątną przybudówkę, zlokalizowaną przy skrzydle bocznym, która połączona jest z obiektem parterowym łącznikiem. W elewacji południowej jest boczne wejście do budynku, poprzedzone tarasem. Dwór usytuowany jest na osi drogi okolonej zabytkową aleją. Wokół budynku rozciąga się zaniedbany park z połowy XIX wieku z obszerną polaną i nieregularnym stawem.

W roku 1926 nastąpiła rozbudowa dworu. W posiadaniu rodziny fundatora majątek pozostawał aż do II wojny światowej. W czasie okupacji mieścił się w nim niemiecki szpital wojskowy. Po wyzwoleniu we dworze ulokowano szkołę podstawową. Obecnie budynek stanowi własność prywatną i dostęp do niego jest utrudniony.

Złota jest położona około 15 km południowy-zachód od Sochaczewa, 6 km na zachód od drogi nr 92 do Łowicza.

Zdjęcia wykonano w lutym 2014 roku.