Pierwsza informacja o zamku w Żmigrodzie pochodzi z roku 1375. Należał on wtedy do książąt oleśnickich. Było to założenie nieregularne z wieżą stojącą przy północnym odcinku murów obwodowych i bramą od południa. Warownia była usytuowana wśród bagien i rozlewisk rzeki Baryczy i dodatkowo otoczona nawodnioną fosą. Po śmierci ostatniego księcia oleśnickiego zamek przeszedł w posiadanie króla czeskiego Władysława, który po 1492 roku przekazał miejscowe dobra rodowi von Kurzbachów. W 1592 roku Żmigród kupił Urlyk von Schaffgotsch. W 1642 roku zamek został zdobyty przez Szwedów, którzy wznieśli zewnętrzne fortyfikacje bastionowe.

Od XVII wieku do 1945 roku majątek był w rękach rodu von Hatzfefdów, którzy dokonali przebudowy starego założenia. Na miejscu zamku wzniesiono barokowy pałac, który uległ zniszczeniu w 1945 roku. Pozostałością założenia zamkowego jest kamienno-ceglana wieża mieszkalna, zbudowana w 1560 roku przez Wilhelma von Kurzbacha. Wieża ma rzut zbliżony do kwadratu i ma dostawioną do jednego z boków zapewne późniejszą klatkę schodową. Żmigród jest położony 45 km na północ od Wrocławia przy drodze nr 5 do Poznania.

Zamek znajduje się w północnej części miasta ok 200 m na prawo od głównej drogi.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2006 roku.