Świątynia ma cechy zarówno architektury rzymskiej, jak i bizantyjskiej. Wybudowana została w XII wieku i jest jedynym budynkiem w mieście, który nie poniósł znacznych szkód w czasie trzęsienia ziemi, które miało miejsce w 1979 roku. Cerkiew Sveti Luka zaraz po wybudowaniu została pomalowana, a jedyne ocalałe fragmenty z tego okresu znajdują się na południowej ścianie. Daskal Dimitrij założyciel szkoły malarskiej Boka Kotorskiej Rafailovic wykonał ikonostas świątyni w XVII wieku. Początkowo był to kościół szkoły katolickiej, aż do połowy XVII wieku. Później, na skutek wojen i przybycia do Kotoru osób wyznania prawosławnego został on oddany do użytku prawosławnym, stanowiąc o świadectwie dużej tolerancji religijnej mieszkańców miasta i harmonijnego współistnienia wiernych obrządku katolickiego i prawosławnego. Świątynia dziś jest najbardziej znana ze względu na fakt, że posiada dwa ołtarze, katolicki i prawosławny.

Romańsko-bizantyńska budowla jest świątynią jednonawową z kopułą na okrągłym bębnie, od wschodu zakończona półokrągłą apsydą. Jej frontową fasadę wieńczy barokowa dzwonnica. W 2. połowie XVIII wieku do ówczesnej północnej części dobudowano kaplicę św. Spirydiona. Świątynię pierwotnie zdobiły freski, z których do dziś nieznaczna część pozostała. Najstarsze pochodzą z przełomu XII i XIII wieku i widnieją na południowej ścianie. Przedstawiają one trójkę świętych: św. Katarzynę, św. Sylwestra i św. Barbarę. Dwa ołtarze pochodzą z XVIII wieku. Posadzka w kościele została wykonana z płyt nagrobnych zmarłych mieszkańców Kotoru, bowiem aż do 1930 roku, pochówki odbywały się w samym kościele.

Cerkiew Sveti Luka znajduje się na placu Bratstva i Jedinstva.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2014 roku.

  • Fasada

  • Elewacja boczna

  • Główne wejście

  • Nawa główna