Pierwszym właścicielem Opalenicy był Ticz Bar de Opalenicza, przedstawiciel jednego z rodów pomorskich, który miał tu swoją obronną rezydencję. Miejscowość zawdzięcza swoją nazwę okolicznym lasom i kojarzy się z czasownikiem palić. W średniowieczu jednym ze sposobów uzyskiwania wolnej przestrzeni pod zabudowę lub uprawę roli było właśnie wypalanie lasów, stąd taka nazwa. Opalenica pieczętuje się herbem wyobrażającym w tarczy drzewo o trzech korzeniach i trzech rozetach, skrzyżowane z kluczem poziomo ułożonym, datowanym na rok 1616.

         W latach 1445-1775 miasto należało do rodu Opalińskich, jednego z najznamienitszych w ówczesnej Rzeczpospolitej. Na miejscu rezydencji Ticza Opalińscy wznieśli murowany zamek we wschodniej części miasta, nad brzegiem rzeki Mogilnicy, połączonej kanałem z fosą otaczającą warownię. Według legendy, w opalenickim zamku w 1680 roku urodziła się Katarzyna Opalińska, którą w 1698 roku poślubił król Polski Stanisław Leszczyński. Ich drugą córkę, Marię w 1725 roku poślubił król Francji Ludwik XV. W rzeczywistości Katarzyna urodziła się w Poznaniu, a jej ojciec, Jan Karol Opaliński, nigdy nie był właścicielem Opalenicy. W 1793 roku, po drugim rozbiorze Polski, Opalenica znalazła się pod panowaniem pruskim. Zamek Opalińskich, który popadł w ruinę, został rozebrany, a fosa zasypana gruzem. Po zamku, którego ruiny znane są z graficznego przekazu Edwarda Raczyńskiego z około 1840 roku pozostał dziś tylko nikły zarys fosy z lekkimi wzniesieniami we wschodniej części miasta nad Mogilnicą, oraz ulica Zamkowa.

         Opalenica jest położona 35 km na południowy-zachód od Poznania, przy drodze nr 307 do Nowego Tomyśla.

         Zdjęcia wykonano w maju 2015 roku.