Kamienica Jakuba Fontany, nazywana również Pałacem Mokronowskich, została zbudowana w 1770 roku przez Jakuba Fontanę jako budynek służący wynajmowi mieszkań.

Narożna budowla dawniej była jedynym budynkiem frontowym w mieście o 11-osiowej fasadzie z arkadowymi podcieniami w parterze. Na tyłach miała dwa obudowane oficynami dziedzińce. Ozdobiony klasycystycznymi detalami pałac liczył łącznie pięć kondygnacji.  W 1806 roku podcienia zamurowano, a fasada według projektu została przekształcona i zaakcentowana trójosiowym ryzalitem środkowym wg. projektu Fryderyka Lessela. Okna na obu kondygnacjach otrzymały skromny wystrój w postaci opasek, gzymsów parapetowych i wąskich poziomych naczółków.

W wyniku działań wojennych kamienica uległa znacznemu zniszczeniu. Około 1953 roku zrezygnowano z rekonstrukcji fasady z czasów F. A. Lessla i wybudowano od fundamentów gmach będący wizją Kamienicy Jakuba Fontany w jego pierwotnej postaci. Obecnie w budynku mieszczą się Biblioteka, Muzeum i Archiwum Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Stanisława Moniuszki. Są tutaj przechowywane autografy utworów z XIX wieku (m.in. Stanisława Moniuszki, Fryderyka Chopina, Józefa Elsnera i Karola Kurpińskiego).

Kamienica Jakuba Fontany znajduje się na Nowym Mieście na rogu ul. Zakroczymskiej 2 i ul. Kościelnej 12.

Zdjęcia wykonano w marcu 2012 roku.