Neorenesansowy pałacyk Sikorskiego w Warszawie został zbudowany w 1880 roku z inicjatywy rzeźbiarza Aleksandra Sikorskiego.  Obok niego Sikorski postawił również  zakład kamieniarski. 

Dwukondygnacyjna rezydencja została zbudowana na planie prostokąta i nakryta niskim, czterospadowym dachem z belwederem na środku. W osi pięcioosiowej elewacji frontowej znajduje się jednoosiowy ryzalit wejściowy, zwieńczony trójkątnym szczytem, poprzedzony czterokolumnowym portykiem, dźwigającym balustradowy balkon.

Po śmierci pierwszego właściciela w 1881 roku, jego dzieci, które odziedziczyły pałacyk, sprzedały go po kilku latach firmie kamieniarskiej „Wiktor Heurteux i Józef Norblin”. W 1895 roku posesję kupił Maurycy Borman (współwłaściciel firmy „Borman i Szwede”). W latach 1905-29 była własnością jego żony Cecylii. Kolejnymi właścicielami pałacyku byli m.in. Władysław Rejman, Ludwik Maksymilian Rejman, Henryk Piotr Zdanowicz, Andrzej Eugeniusz Mosiński. W 1937 roku posesja w drodze licytacji przeszła na rzecz skarbu państwa i stanowi do dziś własność miasta stołecznego Warszawy. Do 1944 roku mieściła się w nim siedziba Miejskiego Ośrodka Zdrowia. Podczas powstania warszawskiego stacjonował tu jeden z oddziałów 1. baonu zgrupowania Chrobry II.

Od zakończenia wojny do 1973 roku znajdowała się w nim siedziba RSW („Prasa – Książka – Ruch”). Pałacyk przebudowano w roku 1974 według projektu Zygmunta Łuszczyńskiego. Od tego czasu mieści się w nim Muzeum Woli, jako oddział Muzeum Historycznego m. st. Warszawy.

Pałacyk Sikorskiego mieści się w Warszawie przy ul. Srebrnej 12.

Zdjęcia wykonano w marcu 2017 roku.