Budowę gotyckiego zamku w Zagórzu Śląskim rozpoczęli książęta świdnicko-jaworscy, Bernard i Bolko II w XIV wieku. Pierwotna budowla zajmowała najwyższą partię wydłużonego, stromego wzgórza. Składała się ona z muru obwodowego założonego na planie wieloboku z wieżą bramną w narożu południowo-zachodnim. Wzdłuż południowego odcinka murów wzniesiono dwa domy mieszkalne, a w narożniku południowo-wschodnim, wysuniętą z lica muru, czworoboczną wieżę. Po śmierci żony Bolka II zamek przeszedł w ręce  królów czeskich, a następnie stał się własnością kolejnych rodzin rycerskich, które w czasie wojen husyckich  trudniły się rozbojem.

         W latach 1545-87 z fundacji Macieja von Logau powstała renesansowa zabudowa wokół dziedzińca i długa szyja bramna z zewnętrzną bramą. W tym też czasie powstała ośmiokątna nadbudowa wieży i attyki. Zamek górny opasano dodatkowym murem obronnym z bastejami i rozbudowano podzamcze od strony zachodniej, otaczając je murem z bramą wjazdową od północy, ozdobioną dekoracją sgraffitową. W czasie wojny trzydziestoletniej warownia została zniszczona przez okupujących Szwedów. Przyczyniło się to do jej upadku. Ostatnim właścicielem  niezamieszkanego już zamku była rodzina von Zedlitz.

         W 1789 roku osunęło się częściowo skrzydło południowe. W 1824 roku nowy właściciel, pastor Busching, rozpoczął prace remontowo-zabezpieczające, które kontynuowano w latach 1868-69 i w XIX wieku. Przyniosły one szereg zmian, zwłaszcza na podzamczu. W 1904 roku otwarto na zamku gospodę i schronisko. Po II wojnie światowej w latach 1958-59 i 1975 kontynuowano prace konserwatorskie. Obecnie w zamku funkcjonuje schronisko młodzieżowe i muzeum.

         Zagórze Śląskie jest położone 13 km na południe od Świdnicy przy drodze do Jugowic i Jedliny Zdroju. Zamek znajduje się w centrum miejscowości na wzgórzu po lewej stronie drogi.

         Zdjęcia wykonano w listopadzie 2005 roku.