Kościół św. Piotra Apostoła w Lublinie (pierwotnie kościół Bernardynek) został wybudowany w latach 1636-58. Do czasu pożaru w 1768 roku nosił cechy renesansu lubelskiego. W 1780 roku zakończono odbudowę nadającą kościołowi styl barokowy (dobudowano wówczas zakrystię). Przekształcono także wnętrze, pokryte w 1899 roku neobarokową polichromią przez Władysława Barwickiego. Od 1920 roku kościół należał do OO. Jezuitów, którzy w listopadzie 2015 roku oddali go Archidiecezji Lubelskiej.

Obecnie jest to jednonawowa świątynia z pięciobocznie zamkniętym, węższym i niższym prezbiterium, skierowanym na północny wschód. Całość nakryto dwuspadowymi dachami. Budowlę wyróżnia imponująca i suto zdobiona fasada. Warto zwrócić tu uwagę na zdobienia, które to szczególnie dodają urody tej budowli. Obiekt zewnątrz wygląda dość skromnie, jego wnętrze jednak jest mocno zdobione. Ściany pięcioprzęsłowej nawy pokrywa neobarokowa polichromia.

Obecnie planowany jest remont całego prezbiterium, ołtarza głównego i ambony jak też XIX-wiecznej polichromii. W planach jest też wymiana posadzki i wykonanie ogrzewania podłogowego (remont w trakcie). Planowane jest również zrobienie muzeów – w tym muzeum historii kościoła, który za rok będzie miał jubileusz 400-lecia sprowadzenia do Lublina sióstr bernardynek. W planach jest też muzeum „Solidarności”, oraz muzeum Drogi Neokatechumenalnej.

Świątynia zlokalizowana jest przy ul. Królewskiej 9. Lublin – stolica woj. lubelskiego – jest położony 152 km na południowy-wschód od Warszawy, przy drodze nr 17 do Zamościa.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.