Wczesnogotycki kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP w Rudawicy był wzmiankowany w 1376 roku, lecz  powstał znacznie wcześniej z inicjatywy żagańskich kanoników regularnych. Po 1540 roku, gdy stał się świątynią ewangelicką, został gruntownie przebudowany – poszerzony na południe. W roku 1668 rekatolicyzowany, został samodzielną parafią w 1752 roku. Był wielokrotnie remontowany, ostatnio w 1969 i 2002 roku.

Jest to obiekt murowany z kamienia i rudy darniowej, we fragmentach ceglany,  częściowo otynkowany (elewacja wschodnia i południowa oraz przypory). Jednonawowa świątynia jest orientowana, od wschodu zamknięta trójbocznie.  Od północy do budowli przylega zakrystia, a od zachodu kwadratowa wieża, dołem kamienna a górą drewniana, nakryta cebulastym hełmem. Nawa została nakryta dachem dwuspadowym załamanym od wschodu. Wnętrze przekryte jest sklepieniem gwiaździstym i sieciowym z żebrami, wspartym na centralnie ustawionej kolumnie. Wyposażenie wnętrza pochodzi z czasu, gdy kościół był ponownie w rękach katolików (od 1668 roku), głównie z XVIII wieku. Wcześniejszą metrykę mają renesansowa chrzcielnica i obraz Chrystusa w ogrodzie oliwnym.

Kościół otoczony jest kamiennym murem z bramami od południa i zachodu. Na terenie wokół świątyni zachowały się pojedyncze nagrobki po dawnym cmentarzu.

Rudawica jest położona około 10 km na południowy-wschód od Żagania, przy drodze do Świętoszowa. Kościół znajduje się w północnej części wsi, po wschodniej stronie drogi wylotowej w kierunku Żagania.

Zdjęcia wykonano we wrześniu 2023 roku.