Pierwotny, zapewne drewniany, zamek w Dąbrowicy powstał prawdopodobnie w 1 ćwierci XV wieku, z fundacji rodziny Firlejów. Około 1553 roku Piotr Firlej rozpoczął jego gruntowną przebudowę w stylu renesansowym, którą ukończył jego syn Mikołaj około 1565 roku. Powstała wówczas murowana, dwukondygnacyjna budowla z basztą w narożniku południowo-zachodnim, pochodzącą z końca XVI wieku. W latach 1593-98 rezydencja została ponownie rozbudowana w przez Jana lub Mikołaja Firleja. Następna przebudowa tym razem na dwuskrzydłową rezydencję pałacową, została przeprowadzona w latach 1610-30 przez Annę z Firlejów Ponętowską. Podczas tej przebudowy do starego zamkowego skrzydła zachodniego zostało dobudowane skrzydło północne, a dziedziniec od wschodu i południa zamknięto murem kurtynowym. Powstała wówczas budowla na planie odwróconej litery „L”. Na narożnikach założenia stały dwie ośmioboczne wieże – od północnego-zachodu i południowego-wschodu, natomiast elewację wschodnią stanowiła dwukondygnacyjna galeria arkadowa, zwieńczona attyką. W roku 1694 pałac uległ spaleniu a na początku XVIII wieku został splądrowany przez wojska szwedzkie i od tego czasu zaczął popadać w ruinę. Nigdy nie został odbudowany.

Ostatnią z rodu Firlejów właścicielką Dąbrowicy była Marianna Sapieżyna, później zamek przechodził przez ręce Liniewskich, Janiszewskich, Potockich i Lingenau. W XIX wieku rozebrano wieże zamkowe, a sam zamek rozparcelowano i sprzedano. W 1924 roku dobudowano kaplice i część gospodarczą. W latach 1956-57 miała miejsce konserwacja zachowanej wieży południowo-wschodniej i rekonstrukcja jednej z arkad galerii. W końcu lat 70-tych wybudowano Międzynarodowy Dom Spotkań, w którego bryłę wkomponowano zabytkową wieżę.

Dąbrowica jest położona 5 km na północny-zachód o centrum Lublina, przy lokalnej drodze między drogami nr 12 i 830. Międzynarodowy Dom Spotkań z basztą zamkową znajduje się na wzniesieniu w centrum miejscowości, obok kościoła parafialnego.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.