Budowę pierwszego pałacu w Rybokartach rozpoczęto około połowy XVIII wieku i trwała ona z przerwami do wybuchu I wojny światowej. Pierwotna, barokowa rezydencja została wzniesiona przez Karola Eligiusza von Edling, ostatniego z rodu. Był to budynek wzniesiony na rzucie prostokąta o wymiarach 28 x 14 m, częściowo podpiwniczony, o piwnicach sklepionych kolebkowo, dwukondygnacyjny, o tradycyjnym, dwutraktowym rozplanowaniu wnętrz z sienią na osi z mansardowym dachem.

Kolejny etap w dziejach siedziby nastąpił około połowy XIX wieku, kiedy to na zlecenie Ferdynanda von Lettow, ówczesnego właściciela, przeprowadzono jej przebudowę w duchu neogotyku angielskiego. Do zachowanej barokowej bryły nakrytej mansardowym dachem dobudowano od strony północnej czworoboczna wieżę mieszczącą klatkę schodową. Podział elewacji zaznaczono lizenami zakończonymi ośmiobocznymi wieżyczkami, połączonymi attyką imitującą krenelaż. Do elewacji frontowej (wschodniej) dostawiono arkadowy portyk wsparty na kwadratowych słupach, a od zachodu ganek o konstrukcji słupowej, zakończony tarasem.

W 1901 roku majątek przeszedł na własność Fritza Rochlinga, który zlecił kolejną przebudowę obiektu, zachowując neogotycki wystrój architektoniczny. Rzut pałacu powiększono do wymiarów 35 x 14 m, korpus przedłużono w kierunku południowym o jedną oś oraz aneks mieszczący dodatkową klatkę schodową. We wnętrzu podwyższono strop nad parterem, co spowodowało zmianę dachu mansardowego na czterospadowy. W elewacjach frontowej i ogrodowej środkowe osie podkreślono pseudoryzalitami, arkady podjazdu przed wejściem do wieży zastąpiono prostokątnymi otworami, obniżono otwór wejścia, do południowej ściany wieży dostawiono wieżyczkę łączącą piętro pałacu z pomieszczeniami wieży. Zlikwidowano dawną klatkę schodową w wieży i zastąpiono ją reprezentacyjnym holem wiodącym do nowej, neobarokowej klatki schodowej umieszczonej w zachodnim trakcie tej części pałacu. Na fasadzie zachowano zdobiący attykę herb rodu von Lettow. Około 1914 roku do elewacji północnej dobudowano dwukondygnacyjne skrzydło z czworoboczną wieżą. W tym samym czasie powstał ceglany parkan oddzielający część reprezentacyjną od gospodarczej.

W posiadaniu Röchlinga majątek w Rybokartach był do około 1930 roku, po nim właścicielem został Möller z Gdańska. Założenie bez zmian przetrwało do 1945 roku. Po II wojnie światowej pałac wraz z zabudową gospodarczą przekazano miastu Gryfice. W latach 1962-74 w pałacu mieściła się szkoła podstawowa, później opustoszały budynek ulegał dewastacji. Pałac w stanie ruiny w 1992 roku zakupił prywatny właściciel, który w latach 2000-05 przeprowadził kapitalny remont budowli i adaptował część wnętrz pałacowych na hotel i restaurację. Z dawnego wystroju wnętrz zachowały się elementy neobarokowych dekoracji rzeźbiarskich i sztukatorskich paradnej klatki schodowej wraz z kutymi balustradami schodów i ślepej galeryjki, oraz fragmenty neorenesansowej dekoracji salonu. Pałac otoczony jest od strony północno-wschodniej i południowo-zachodniej parkiem krajobrazowym.

Rybokarty są położone 8 km na zachód od Gryfic, 1 km na południe od drogi nr 105 do Świerzna. Pałac znajduje się nad jeziorem.

Zdjęcia wykonano w czerwcu 2010 roku.