Barokowy kościół farny pw. św. Joachima i św. Anny we Włodzimierzu Wołyńskim został zbudowany w 1752 roku z fundacji biskupa Adama Woyny Orańskiego, na miejscu pierwotnej, drewnianej świątyni, która spłonęła w 1736 roku. Świątynia, którą opiekowali się kapucyni, kilkakrotnie padała ofiarą pożarów, po czym była odbudowywana w uzyskanych w połowie XVIII wieku formach nawiązujących do baroku wileńskiego. Kościół jest trójnawową, dwuwieżową bazyliką. Jego fasadę wieńczy trójkątny szczyt oparty na pilastrach. W nawach i podziemiach świątyni widoczne są sklepienia krzyżowe i kolebkowe.

W pobliżu znajdowały się zabudowania klasztoru kapucynów rozebrane w 1833 roku przez Rosjan po powstaniu listopadowym. Według legendy, w 1794 roku w klasztorze ukryte zostały kosztowności należące niegdyś do skarbu I Rzeczypospolitej. Po II wojnie światowej kościół pozostawał czynny aż do roku 1958, kiedy to został zamknięty przez władze sowieckie i zamieniony na kawiarnię i salę koncertową. Wnętrze zostało wówczas zdewastowane, a wiele cennych elementów wyposażenia wraz z księgami i dokumentacją zaginęła lub została zniszczona (zniszczeniu uległy organy i ołtarz główny). Świątynię zwrócono wiernym rzymskokatolickim w 1992 roku.

Dziś opiekują się nim ojcowie karmelici, którzy w miarę posiadanych środków przeprowadzają sukcesywny remont. Obecnie proboszczem parafii jest karmelita ojciec Leszek. Na lewo od wejścia znajduje się tablica z 1561 roku, z płaskorzeźbą przedstawiającą rycerza Podhoreńskiego w zbroi.

Świątynia znajduje się w centrum miasta, przy północnej pierzeji dawnego rynku. Włodzimierz Wołyński jest położony 120 km na północ od Lwowa, 10 km na wschód od przejścia granicznego z Polską w Uściługu.

Zdjęcia wykonano w sierpniu 2017 roku.